API Kubernetesa

Sercem warstwy sterowania Kubernetesa jest serwer API. Serwer udostępnia API poprzez HTTP, umożliwiając wzajemną komunikację pomiędzy użytkownikami, częściami składowymi klastra i komponentami zewnętrznymi.

API Kubernetesa pozwala na sprawdzanie i zmianę stanu obiektów (przykładowo: pody, Namespaces, ConfigMaps, Events).

Większość operacji może zostać wykonana poprzez interfejs linii komend (CLI) kubectl lub inne programy, takie jak kubeadm, które używają API. Możesz też korzystać z API bezpośrednio przez wywołania typu REST. Jeśli piszesz aplikację używającą API Kubernetesa, warto rozważyć użycie jednej z bibliotek klienckich.

Każdy klaster Kubernetesa publikuje specyfikację dostępnych interfejsów API. Dostępne są dwa mechanizmy udostępniania tych specyfikacji, które umożliwiają automatyczną integrację i interoperacyjność z narzędziami zewnętrznymi. Na przykład narzędzie kubectl pobiera i buforuje specyfikację API w celu umożliwienia autouzupełniania wiersza poleceń i innych funkcji. Te dwa mechanizmy to:

• Discovery API dostarcza informacji o interfejsach API Kubernetesa: nazwach API, zasobach, wersjach i obsługiwanych operacjach. W Kubernetesie ten termin ma szczególne znaczenie, ponieważ to odrębny interfejs od OpenAPI i jest traktowany jako osobna część systemu. Jest to zwięzłe podsumowanie dostępnych zasobów i nie obejmuje szczegółowych definicji schematów. Szczegółowe informacje o strukturze zasobów można znaleźć w dokumencie OpenAPI.

• Kubernetes OpenAPI Document dostarcza (pełne) schematy OpenAPI v2.0 i 3.0 dla wszystkich endpointów API Kubernetesa. OpenAPI v3 to zalecany sposób uzyskiwania dostępu do specyfikacji API, ponieważ zapewnia pełniejszy i dokładniejszy obraz. Zawiera wszystkie ścieżki API oraz komplet danych wejściowych i wyjściowych dla każdej operacji na wszystkich endpointach. Specyfikacja obejmuje także wszystkie rozszerzenia wspierane przez klaster. Jest to pełna definicja API, która znacząco przewyższa pod względem szczegółowości dane z Discovery API.

Discovery API

Kubernetes przez Discovery API udostępnia pełną listę obsługiwanych grup API, ich wersji oraz zasobów. Dla każdego zasobu można uzyskać następujące dane:

• Nazwa
• Klaster lub zasięg w przestrzeni nazw
• URL endpointu oraz obsługiwane metody HTTP
• Alternatywne nazwy
• Grupa, wersja, typ

API jest dostępne zarówno w formie zagregowanej, jak i niezagregowanej. W trybie zagregowanym Discovery API udostępnia dwa endpointy, natomiast w trybie niezagregowanym jest to oddzielny endpoint dla każdej wersji grupy.

Zagregowane Discovery API

Kubernetes zapewnia stabilne wsparcie dla zagregowanego Discovery API, publikując wszystkie zasoby obsługiwane przez klaster za pośrednictwem dwóch endpointów (/api i /apis). Korzystanie z tych endpointów znacząco ogranicza liczbę zapytań potrzebnych do pobrania danych z klastra. Dostęp do tych danych uzyskuje się, wysyłając żądanie na odpowiedni endpoint z nagłówkiem Accept, który wskazuje na zagregowany zasób Discovery: Accept: application/json;v=v2;g=apidiscovery.k8s.io;as=APIGroupDiscoveryList.

W przypadku braku nagłówka Accept wskazującego typ zasobu, zapytania do endpointów /api i /apis zwracają domyślnie dane w formacie niezagregowanym.

Discovery document znajduje się w oficjalnym repozytorium GitHub Kubernetesa. Może on służyć jako odniesienie do podstawowego zestawu zasobów dostępnych w Kubernetesie, gdy nie masz możliwości wykonania zapytania do rzeczywistego klastra.

Endpoint obsługuje także mechanizm ETag oraz możliwość przesyłania danych w formacie protobuf.

Niezagregowane Discovery API

W przypadku braku agregacji Discovery API, dane udostępniane są w strukturze wielopoziomowej, w której główne endpointy publikują informacje prowadzące do podrzędnych dokumentów.

Wszystkie wersje grup API dostępnych w klastrze są udostępniane pod endpointami /api i /apis. Oto przykład:

{
  "kind": "APIGroupList",
  "apiVersion": "v1",
  "groups": [
    {
      "name": "apiregistration.k8s.io",
      "versions": [
        {
          "groupVersion": "apiregistration.k8s.io/v1",
          "version": "v1"
        }
      ],
      "preferredVersion": {
        "groupVersion": "apiregistration.k8s.io/v1",
        "version": "v1"
      }
    },
    {
      "name": "apps",
      "versions": [
        {
          "groupVersion": "apps/v1",
          "version": "v1"
        }
      ],
      "preferredVersion": {
        "groupVersion": "apps/v1",
        "version": "v1"
      }
    },
    ...
}

Żeby pobrać informacje o zasobach dostępnych w konkretnej wersji API, trzeba wysłać osobne zapytanie pod /apis/<group>/<version> - np. /apis/rbac.authorization.k8s.io/v1alpha1. Ten endpoint zawiera listę typów zasobów w danej grupie. Używa go polecenie kubectl, żeby dowiedzieć się, jakie zasoby są dostępne w klastrze.

Interfejs OpenAPI

Pełną specyfikację API udokumentowano za pomocą OpenAPI.

Kubernetes obsługuje zarówno OpenAPI 2.0, jak i 3.0. Wersja 3 jest preferowana, ponieważ umożliwia dokładniejszy i kompletny opis zasobów (bez utraty informacji). W OpenAPI 2 niektóre pola, np. default, nullable, oneOf, są pomijane z powodu ograniczeń formatu.

OpenAPI V2

Serwer API Kubernetesa udostępnia specyfikację OpenAPI poprzez ścieżkę /openapi/v2. Aby wybrać format odpowiedzi, użyj nagłówków żądania zgodnie z tabelą:

OpenAPI V3

Kubernetes publikuje własne API zgodnie ze specyfikacją OpenAPI v3.

Pod adresem /openapi/v3 można znaleźć listę wszystkich dostępnych grup/wersji. Zwracane wartości są dostępne tylko w formacie JSON. Grupy/wersje opisane są następującym schematem:

{
    "paths": {
        ...,
        "api/v1": {
            "serverRelativeURL": "/openapi/v3/api/v1?hash=CC0E9BFD992D8C59AEC98A1E2336F899E8318D3CF4C68944C3DEC640AF5AB52D864AC50DAA8D145B3494F75FA3CFF939FCBDDA431DAD3CA79738B297795818CF"
        },
        "apis/admissionregistration.k8s.io/v1": {
            "serverRelativeURL": "/openapi/v3/apis/admissionregistration.k8s.io/v1?hash=E19CC93A116982CE5422FC42B590A8AFAD92CDE9AE4D59B5CAAD568F083AD07946E6CB5817531680BCE6E215C16973CD39003B0425F3477CFD854E89A9DB6597"
        },
        ....
    }
}

Względne adresy URL wskazują na niezmieniające się opisy OpenAPI, aby umożliwić trzymanie cache po stronie klienta. Serwer API zwraca również odpowiednie nagłówki HTTP dla cache (Expires ustawione na 1 rok wprzód, Cache-Control jako immutable). Wysłanie zapytania do nieaktualnego URL spowoduje przekierowanie przez serwer API do wersji najnowszej.

Serwer API Kubernetesa udostępnia specyfikację OpenAPI v3 pod adresem /openapi/v3/apis/<group>/<version>?hash=<hash>, zgodnie z podziałem na grupy i wersje.

Tabela poniżej podaje dopuszczalne wartości nagłówków żądania.

W pakiecie k8s.io/client-go/openapi3 znajduje się implementacja w Golang do pobierania OpenAPI V3.

Kubernetes 1.33 publikuje OpenAPI w wersji 2.0 i 3.0; nie ma planów wsparcia wersji 3.1 w najbliższej przyszłości.

Serializacja Protobuf

Kubernetes implementuje alternatywny format serializacji oparty na Protobuf, który jest głównie przeznaczony do komunikacji w obrębie klastra. Aby uzyskać więcej informacji na temat tego formatu, zobacz Kubernetes Protobuf serialization propozycję projektową oraz pliki Interface Definition Language (IDL) dla każdego schematu znajdujące się w pakietach Go, które definiują obiekty API.

Przechowywanie stanu

Kubernetes przechowuje serializowany stan swoich obiektów w etcd.

Grupy i wersje API

Aby ułatwić usuwanie poszczególnych pól lub restrukturyzację reprezentacji zasobów, Kubernetes obsługuje równocześnie wiele wersji API, każde poprzez osobną ścieżkę API, na przykład: /api/v1 lub /apis/rbac.authorization.k8s.io/v1alpha1.

Rozdział wersji wprowadzony jest na poziomie całego API, a nie na poziomach poszczególnych zasobów lub pól, aby być pewnym, że API odzwierciedla w sposób przejrzysty i spójny zasoby systemowe i ich zachowania oraz pozwala na kontrolowany dostęp do tych API, które są w fazie wycofywania lub fazie eksperymentalnej.

Aby ułatwić rozbudowę API Kubernetes, wprowadziliśmy grupy API, które mogą być włączane i wyłączane.

Zasoby API są rozróżniane poprzez przynależność do grupy API, typ zasobu, przestrzeń nazw (namespace, o ile ma zastosowanie) oraz nazwę. Serwer API może przeprowadzać konwersję między różnymi wersjami API w sposób niewidoczny dla użytkownika: wszystkie te różne wersje reprezentują w rzeczywistości ten sam zasób. Serwer API może udostępniać te same dane poprzez kilka różnych wersji API.

Załóżmy przykładowo, że istnieją dwie wersje v1 i v1beta1 tego samego zasobu. Obiekt utworzony przez wersję v1beta1 może być odczytany, zaktualizowany i skasowany zarówno przez wersję v1beta1, jak i v1, do czasu aż wersja v1beta1 będzie przestarzała i usunięta. Wtedy możesz dalej korzystać i modyfikować obiekt poprzez wersję v1.

Zmiany w API

Z naszego doświadczenia wynika, że każdy system, który odniósł sukces, musi się nieustająco rozwijać w miarę zmieniających się potrzeb. Dlatego Kubernetes został tak zaprojektowany, aby API mogło się zmieniać i rozrastać. Projekt Kubernetes dąży do tego, aby nie wprowadzać zmian niezgodnych z istniejącymi aplikacjami klienckimi i utrzymywać zgodność przez wystarczająco długi czas, aby inne projekty zdążyły się dostosować do zmian.

W ogólności, nowe zasoby i pola definiujące zasoby API są dodawane stosunkowo często. Usuwanie zasobów lub pól jest regulowane przez API deprecation policy.

Po osiągnięciu przez API statusu ogólnej dostępności (general availability - GA), oznaczanej zazwyczaj jako wersja API v1, bardzo zależy nam na utrzymaniu jej zgodności w kolejnych wydaniach. Dodatkowo, Kubernetes zachowuje kompatybilność z danymi zapisanymi za pomocą wersji beta. Gdy dana funkcja osiąga stabilność (GA), dane te mogą być automatycznie konwertowane i dostępne w docelowej wersji API.

Jeśli korzystasz z wersji beta API, musisz przejść na kolejną wersję beta lub stabilną, gdy dana wersja zostanie wycofana. Najlepszy moment na migrację to okres wycofywania wersji beta - wtedy obiekty są dostępne równocześnie w obu wersjach API. Po zakończeniu tego okresu wersja beta przestaje być obsługiwana i konieczne jest użycie wersji docelowej.

Zajrzyj do API versions reference po szczegółowe definicje różnych poziomów wersji API.

Rozbudowa API

API Kubernetesa można rozszerzać na dwa sposoby:

1. Definicje zasobów własnych (custom resources) pozwalają deklaratywnie określać, jak serwer API powinien dostarczać wybrane przez Ciebie zasoby API.
2. Można także rozszerzać API Kubernetesa implementując warstwę agregacji.

Co dalej?

• Naucz się, jak rozbudowywać API Kubernetesa poprzez dodawanie własnych CustomResourceDefinition.
• Controlling Access To The Kubernetes API opisuje sposoby, jakimi klaster zarządza dostępem do API.
• Punkty dostępowe API (endpoints), typy zasobów i przykłady zamieszczono w API Reference.
• Aby dowiedzieć się, jaki rodzaj zmian można określić jako zgodne i jak zmieniać API, zajrzyj do API changes.